یک تکان ناگهانی
لیزا تامپسون برای Quotient کار می کند، شرکتی که قبلا با نام Coupons.com شناخته می شد، که در سال 1998 به عنوان وب سایتی شروع به کار کرد که در آن می توانید کوپن ها را به جای برش دادن آنها چاپ کنید. این شرکت در حال کاهش کوپن های قابل چاپ است و برنامه Coupons.com در حال حاضر عمدتاً به جای آن تبلیغات بازپرداخت نقدی ارائه می دهد.
در همان زمان، خواربارفروشان و فروشگاه های بزرگ تحت فشار پلتفرم های تجارت الکترونیکی مانند آمازون قرار گرفتند. آنها با افزایش پیشنهادات برند فروشگاه خود و همچنین درخواست از شرکت هایی مانند Procter & Gamble برای کاهش قیمت کالاهای با نام تجاری پاسخ دادند.
بازار کوپن رو به کاهش نه تنها شامل تعداد کوپن های توزیع شده، بلکه سهمی که در هنگام تسویه حساب پرداخت می شود را نیز شامل می شود. طبق مقاله اقتصاددانان دانشگاه هاروارد، دانشگاه جورج تاون و دانشگاه هاینریش هاینه دوسلدورف، نرخ بازخرید از حدود 3.5 درصد در اوایل دهه 1980 به 0.5 درصد از کل کوپن های چاپی و دیجیتال در سال 2020 کاهش یافت.
ایمی انگلرت، مدیر استراتژی مشتری برای شرکتهای کالاهای بستهبندی مصرفی در Valassis، که اکنون بخشی از شرکتی به نام Vericast است، میگوید: «آنها میخواهند بهترین معاملات را دریافت کنند تا در قفسه رقابتی باشند. کاری که در نهایت انجام میشود محدود کردن بودجهای است که تولیدکنندگان باید اهرمهایی مانند ارائه یک کوپن را بکشند.»
اگر سالها کوپنها به آرامی از بین میرفتند، همهگیری ضربه شدیدی وارد کرد.
برای شنیدن داستان های صوتی بیشتر از نشریاتی مانند نیویورک تایمز، Audm را برای آیفون یا اندروید دانلود کنید.
صنعت کوپن سازی همانطور که می شناسیم در اوایل دهه 1970 شروع شد، زمانی که یک شرکت چاپ در میشیگان، Valassis Communications، شروع به توزیع کتابچه های تخفیف بر روی محصولات خاص کرد که می توان آنها را در هر فروشگاهی بازخرید کرد.
اریک اندرسون، استاد بازاریابی در دانشکده مدیریت دانشگاه نورث وسترن، گفت: «متخصصین اغلب میخواهند بهطور یکپارچه به مصرفکنندگان تخفیف دریافت کنند. “معلوم نیست که کوپن های سنتی این کار را انجام می دهند.”
“من از دیدگاه مصرف کننده فکر نمی کنم که آنها مانند “اوه، ما اهمیتی نمی دهیم.” ما به این موضوع اهمیت می دهیم.» خانم کاتالدو گفت. “فقط این است که ما ابزارهای کمتری در حال حاضر برای انجام بازی داریم.”
یک انگیزه ارجمند
این توضیح برای افرادی که مانند خوانندگان خانم کاتالدو برای پایین نگه داشتن هزینه های مواد غذایی خود به کوپن وابسته شده اند، دلداری چندانی نمی دهد.
آقای پارکس گفت: “بعضی از آنها طوری رفتار می کنند که انگار داریم دزدی می کنیم یا چیزی از آنها می گیریم.” «آنها نمی خواهند با آن همه کوپن کاغذی سر و کار داشته باشند، آنها خیلی دردسر دارند. با دیجیتال، همه چیز به طور خودکار خاموش می شود. (در حالی که تنها 5 درصد کوپن های توزیع شده دیجیتال هستند، طبق گفته Inmar، حدود یک سوم کوپن های بازخرید شده را تشکیل می دهند.)
با این حال، آقای پارکس در سطح بالایی از پیچیدگی کاربران کوپن قرار دارد. بسیاری از افرادی که بیشتر به کوپن های چاپی وابسته بودند – خریداران مسن تر با درآمد ثابت – ممکن است سواد رایانه یا تلفن هوشمند برای استفاده از نسخه دیجیتال را نداشته باشند. دکتر Dhar، استاد دانشگاه شیکاگو، گفت که تغییر به دیجیتال، جمعیت شناسی اشتباهی را نشان می دهد.
او گفت: «در آن زمان، فرهنگ کمی متفاوت بود، زیرا ما والدین زیادی داشتیم که در خانه میماندند که برای انجام این کار وقت داشتند. “زمانی است که هزینه خوبی دارد، اما شما باید آن زمان را داشته باشید، و اگر هشت ساعت در روز کار می کنید، احتمالاً ندارید.”
اقتصاددانان یک پدیده بزرگتر را می بینند: مصرف کنندگانی که به طور فزاینده ای با محدودیت زمانی مواجه می شوند، نمی خواهند حتی با دردسرهای کوچک دست و پنجه نرم کنند تا چند دلار در خمیر دندان صرفه جویی کنند.